Als het gaat om psychedelica, is er een hele wereld van trippy leven om te ontdekken. Een voorbeeld is de San Pedro cactus, een traditioneel, Zuid-Amerikaans hallucinogeen middel die al duizenden jaren bij sjamaanse rituelen wordt gebruikt. Deze mescaline bevattende cactus heeft al lang een plekje veroverd in de harten van vele, doorgewinterde psychonauten, dus we dachten dat het handig was een korte gids samen te stellen met alles wat je erover moet weten.
De San Pedro-cactus, bekend onder de wetenschappelijke naam Trichocereus pachanoi, is een van de vele mescaline-houdende cactussen die diverse culturen al duizenden jaren gebruiken. Gedroogde San Pedro bevat ongeveer 2,375% mescaline. Er zitten echter ook andere alkaloïden in, zoals tyramine, hordenine, 3-methoxytyramine, anhalaninine en anhalonidine.
Mescaline is een hallucinogeen. De effecten variëren van euforie tot levendige hallucinaties. Tegenwoordig gebruikt men San Pedro wereldwijd als natuurlijk psychedelisch middel. Maar inheemse culturen in de Andes gebruiken de cactus al veel langer voor waarzeggerij. Vandaag de dag zetten mensen de San Pedro dan ook voor zowel recreatieve als spirituele doeleinden in.
Het is lastig de effecten van psychedelische stoffen accuraat te beschrijven. De meest algemene effecten van San Pedro zijn echter: terugkeer van lang vergeten herinneringen, extreme gevoeligheid voor licht en kleur, synesthesie, veranderde waarneming van tijd en visuele effecten met gesloten ogen. Dit laatste is vooral interessant voor gebruikers van mescaline.
Over het algemeen is de ervaring te vergelijken met die van andere hallucinogenen. Dat geldt met name voor het doordringende gevoel van spiritueel inzicht en verbondenheid. De effecten treden 1-2 uur na inname op en pieken ongeveer 2-4 uur. Daarna werkt het effect nog een uur of 8 uit.
Mensen beweren dat de effecten van San Pedro aangenamer zijn dan die van peyote. De piek is minder overweldigend en niet zo fysiek. San Pedro heeft daarbij een licht bittere smaak. De kans op misselijkheid is echter minder groot dan bij peyote.
Toch maakt San Pedro gebruikers soms nog wel misselijk. Ook leidt het af en toe tot overgeven voordat de trip begint. Dit wordt traditioneel gezien als een vorm van "zuivering". Het verzekert dat lichaam en geest "gereinigd" zijn voor de op handen zijnde trip.
De plant heeft alleen maar water nodig en enkele voedingsstoffen. San Pedro houdt van warmte en licht. De heuvels waarop hij in de natuur groeit, hebben een voedingsrijke grond. Voeg dus zo nu en dan wat voedingsstoffen toe, maar niet te veel, want het blijft een cactus. Als je de cactus binnen kweekt, zorg dan altijd voor direct zonlicht. De beste plek is een vensterbank op het zuiden. Op zeer hete dagen kun je hem best een beetje extra water geven.
Als je een stekje gebruikt, moet je dat eerst goed drogen, totdat de plek waar je het stekje hebt afgesneden genezen is. Laat hem dan wortel schieten in de grond. Het kan daarna een jaar duren voordat hij daadwerkelijk gaat groeien. Het kweken met zaadjes duurt erg lang en kost veel moeite, maar kan erg veel voldoening geven.
De San Pedro cactus draait al een hele tijd mee. Hij is afkomstig uit het Andesgebergte en geschat wordt dat hij in Peru al meer dan 3000 jaar wordt gebruikt. De vroegste afbeeldingen van de San Pedro cactus kunnen worden gevonden in een oude Chavín tempel in de noordelijke regio van Peru, waarin een mythisch wezen de cactus vasthoudt. Archeologen hebben bepaald dat de afbeelding dateert uit ongeveer 1300 v.C! Het begrip werd ondersteund door de ontdekking van een Chavín stortplaats, waar de archeologische resten van sigaren, gemaakt met San Pedro, werden gevonden.
Gelukkig is het gebruik van San Pedro tegenwoordig nog net zo sterk als vroeger, in tegenstelling tot andere hallucinogenen. Om de een of andere reden is het aan de aandacht van katholieke kolonisten, die het gebruik van andere hallucinogene middelen in de regio bijna uitroeiden, ontsnapt.
wellicht ook interessant